Net veertig geworden, zat ik vast in de ochtendfile. De auto’s voor me leken nauwelijks te bewegen, alsof het universum me wat extra tijd gunde om na te denken. Mijn nieuwe leeftijd had me een onverwachte kracht gegeven: ik voelde me vrijer, krachtiger. De druk van jeugdige perfectie voelde eindelijk als iets van het verleden. Terwijl ik in de achteruitkijkspiegel keek, knipoogde ik naar mezelf. Voor het eerst in jaren zag ik wie ik echt was — en dat voelde goed.
Mijn gedachten dwaalden af naar hem. Naar die Collega. De collega met wie ik de laatste tijd net iets te veel berichten uitwisselde buiten werktijd. “Doe normaal,” suste ik mezelf. Maar diep vanbinnen wist ik dat de tinteling die ik voelde niet zomaar verdween.
Op de afdeling kwam alles weer in zijn vertrouwde routine. Het zachte geroezemoes van gesprekken, het piepen van medische apparatuur, en mijn collega’s die vrolijk om me heen bewoogden. Ik zag hem in de koffiekamer staan, ontspannen, met die ondeugende glimlach die hem zo typeerde. Mijn hart sloeg over, maar ik dwong mezelf om door te lopen. Onze gesprekken waren altijd luchtig begonnen, maar de laatste tijd hadden de woorden een ondeugende draai gekregen. Kleine opmerkingen, dubbelzinnige grapjes, en appjes die net over de grens gingen van wat veilig genoemd kon worden. Hier, tussen de steriele muren van het ziekenhuis, voelde het echter anders. Alsof de spanning uit onze woorden nu in de lucht hing, tastbaar en onvermijdelijk.
Toen ik me later haastte naar het kopieerhok, botste ik recht tegen hem aan. Zijn hand gleed automatisch naar mijn heup om me te stabiliseren, maar bleef daar hangen, net iets te lang om toevallig te zijn. Zijn blik ving de mijne, ondeugend en vol intentie. “Nou zeg, kijk uit waar je loopt,” plaagde hij, terwijl zijn vingers zachtjes mijn heup streelden. Mijn ademhaling versnelde, mijn lichaam reageerde instinctief.
Voor ik het wist, trok hij me naar zich toe. Zijn lippen vonden de mijne, zacht in het begin, maar al snel gretig en hongerig. Ik wilde hem wegduwen, wist dat het niet kon, maar mijn lichaam had andere plannen. Mijn handen gleden instinctief naar zijn nek, mijn lippen beantwoordden zijn kus alsof ze nooit anders hadden gewild.Zijn hand gleed langs mijn rug, naar beneden, en vond de rand van mijn broek. Hij aarzelde even, wachtte op een teken van mij. In plaats van terug te deinzen, duwde ik mijn heupen licht naar voren, een stille uitnodiging die hij niet kon weigeren.
Zijn vingers bewogen onder de stof, tasten mijn huid, en vonden hun weg naar mijn slipje. Toen hij me daar eindelijk raakte, kreunde ik zachtjes tegen zijn mond. Mijn handen dwaalden af naar zijn borst, en vervolgens naar beneden, waar ik hem voelde. Zijn reactie was onmiskenbaar, en ik genoot van de macht die ik op dat moment over hem had.
“Ik wil je in me voelen,” fluisterde ik hees, mijn stem trillend van verlangen. Mijn handen gleden over zijn lichaam, hongerig, ongeduldig, terwijl ik zijn broek losmaakte. Mijn ademhaling werd zwaarder toen hij eindelijk in me gleed, langzaam en diep. Een luide zucht van genot ontsnapte mijn lippen, mijn lichaam zich openend voor hem, smachtend naar meer. Zijn bewegingen waren krachtig en precies, elke stoot duwde me verder naar dat randje van controleverlies waar ik zo wanhopig naar verlangde.
Zijn vingers bleven ondertussen over mijn klit cirkelen, speels, doelgericht, plagend. Elke aanraking liet een siddering door mijn lichaam trekken, mijn huid gloeide en ik voelde de spanning zich opbouwen, hoger en hoger. Mijn handen klampten zich vast aan zijn schouders, mijn nagels boorden zich in zijn huid terwijl mijn lichaam onbewust zijn ritme volgde, zich verloor in het intense samenspel van onze lichamen. Hij wist precies hoe hij me moest raken, hoe hij me tot het uiterste kon drijven, en ik kon niets anders doen dan me volledig aan hem overgeven.
Ik voelde hoe de spanning in mijn onderbuik zich samenbalde tot een brandend, pulserend punt, een golf van genot die me elk moment zou overspoelen. Zijn duim voegde meer druk toe, precies daar waar ik het nodig had, en toen… brak ik. Mijn benen trilden oncontroleerbaar, mijn adem stokte in mijn keel, en mijn lichaam schokte in zijn armen terwijl het orgasme me met volle kracht overnam. Mijn mond opende zich in een stille schreeuw, mijn vingers klampten zich aan hem vast terwijl ik me volledig verloor in de extase die me overspoelde.
Hij kreunde diep tegen mijn hals, voelde hoe ik om hem heen pulseerde en kon zichzelf niet langer inhouden. Met een schok volgde hij me, zijn lichaam gespannen en trillend terwijl hij zich volledig aan het moment overgaf. Zijn adem was zwaar en warm tegen mijn huid, en ik voelde hoe zijn grip om me heen verstevigde, alsof hij me nooit meer wilde loslaten.
We bleven zo staan, hijgend, onze lichamen nog zachtjes na bewegend in de nasleep van ons gedeelde genot. Mijn hart bonsde in mijn borst, mijn benen voelden slap, en ik leunde tegen hem aan, genietend van de warmte en de rust die over ons heen viel.
Hij trok zich iets terug en keek me aan met een zelfvoldane grijns, zijn vingertoppen nog plagend langs mijn huid glijdend. “Zie ik je bij de lunch?” plaagde hij, terwijl hij de deur opende en het kopieerhok verliet alsof er niets was gebeurd. Ik glimlachte, nog nagenietend van de sensatie die door mijn lijf tintelde, en wist dat dit niet de laatste keer zou zijn.
Ik bleef achter, mijn hart bonzend, mijn lippen tintelend. De rest van de dag zou dit moment als een geheim bij me blijven, een herinnering die ik nooit meer zou vergeten.
