Het was vrijdagavond, en ik lag ontspannen op de bank, mijn benen onder een dekentje gevouwen. De woonkamer was zacht verlicht door een paar kaarsen die ik eerder had aangestoken, en de stilte van het huis voelde bijna rustgevend. Mijn vriend was het weekend weg met zijn werk, en ik genoot van de tijd voor mezelf. Net toen ik een slok van mijn glas wijn wilde nemen, trilde mijn telefoon op de salontafel.
“Ik bel je straks even! Mis je ❤️”
Ik glimlachte bij het lezen van zijn bericht en typte snel een antwoord terug. “Ik ook! Spreek je zo 😊” Mijn gedachten dwaalden af naar wat hij zou vertellen over zijn weekend, terwijl ik verder door mijn favoriete serie scrolde. Maar voordat ik op play kon drukken, klonk er een onverwachte klop op de voordeur.
Ik fronste even. Het was al laat, en ik verwachtte niemand. Met het dekentje nog om me heen slofte ik naar de deur en opende die voorzichtig. Daar stond hij – een goede vriend van me, met zijn kenmerkende ondeugende glimlach die altijd leek te suggereren dat hij meer wist dan hij vertelde.
“Verras ik je?” vroeg hij, terwijl hij zonder uitnodiging naar binnen stapte.
Ik grinnikte en deed de deur achter hem dicht. “Ja, een beetje. Wat brengt jou hier zo laat?”
Hij haalde zijn schouders op en liet zichzelf in mijn fauteuil zakken alsof hij hier thuis hoorde. “Ik was in de buurt en dacht… waarom niet? Je bent toch alleen thuis, of niet?” Zijn ogen twinkelden ondeugend terwijl hij naar mijn glas wijn wees. “Nog genoeg over?”
Ik schudde lachend mijn hoofd en schonk hem een glas in. Het was altijd gezellig met hem, maar ik wist ook dat hij graag de grenzen opzocht – en er soms zonder pardon overheen ging. Terwijl we kletsten, merkte ik dat hij iets dichter bij me kwam zitten, zijn knie raakte de mijne terwijl hij me een verhaal vertelde over zijn week. Ik voelde hoe mijn wangen een beetje warm werden, maar ik wist dat ik hem moest laten merken dat dit niets zou worden.
Net op dat moment trilde mijn telefoon opnieuw. De naam van mijn vriend verscheen op het scherm. “Oh, dat is mijn vriend,” zei ik, terwijl ik naar mijn telefoon wees. “Hij wilde even videobellen.”
Ik gebaarde snel naar mijn bezoeker dat hij stil moest zijn, mijn vinger tegen mijn lippen terwijl ik hem een waarschuwende blik toewierp. Hij leunde nonchalant achterover, zijn grijns veranderde in een uitdrukking die bijna uitdagend was. Ik wist dat hij dit alleen maar spannender vond. Mijn vriend was namelijk nogal jaloers aangelegd, en het idee dat hij zelfs maar het vermoeden zou krijgen dat er iemand bij me was, zou alles flink kunnen verstoren.
Ik drukte op het groene telefoontje, en het gezicht van mijn vriend verscheen direct op het scherm. “Hé, lieverd!” zei ik met een opgewekte toon, mijn stem iets hoger dan normaal om de lichte zenuwen te verbergen.
“Hé,” antwoordde hij, terwijl hij een beetje achterover leunde in zijn stoel. De achtergrond van het gesprek was gevuld met het rumoer van zijn collega’s. “Wat ben je aan het doen? Lekker rustig avondje?”
“Ja, gewoon thuis,” zei ik luchtig, terwijl ik mijn telefoon iets hoger hield, zodat de achtergrond van mijn kamer duidelijk zichtbaar was. Ik zag hoe hij zijn blik snel liet glijden over het beeld, alsof hij controleerde of ik echt alleen was.
Ondertussen keek mijn bezoeker me aan met een ondeugende twinkeling in zijn ogen. Hij strekte zijn benen iets uit, en zijn voet raakte zachtjes mijn kuit. Ik wierp hem een waarschuwende blik, maar hij leek zich er niets van aan te trekken. In plaats daarvan hield hij zijn gezicht perfect neutraal, alsof er niets gebeurde, terwijl hij stil bleef zitten.
“Het is hier best gezellig,” vervolgde mijn vriend, terwijl hij zijn blik weer naar me richtte. “Maar ik mis je wel. Het is gek om een weekend zonder jou te zijn.”
“Ik mis jou ook,” zei ik, mijn stem iets zachter nu, terwijl ik probeerde me te concentreren op het gesprek. Maar de lichte aanraking van mijn bezoeker, die zijn voet nu zachtjes langs mijn been liet glijden, maakte dat allesbehalve gemakkelijk. Ik voelde hoe mijn ademhaling iets sneller werd, en ik moest mezelf dwingen om kalm te blijven.
“Gaat alles goed daar?” vroeg mijn vriend plotseling, zijn ogen iets samenknijpend alsof hij iets opmerkte.
“Ja, natuurlijk,” antwoordde ik snel, terwijl ik mijn glimlach breed hield. Ik verschoof ongemerkt iets op de bank, hopend dat mijn bezoeker het subtiele gebaar zou begrijpen en zou stoppen. Maar in plaats daarvan leunde hij nog verder naar voren, zijn hand nonchalant rustend op de rand van de bank, net buiten beeld.
Ik glimlachte en voelde een warme steek van schuldgevoel, maar dat gevoel werd snel overschaduwd door iets anders. De hand op mijn knie begon langzaam omhoog te glijden, net buiten het zicht van de camera. Mijn hart sloeg over, en ik voelde hoe mijn ademhaling onregelmatiger werd. Mijn vriend had geen idee wat er gebeurde aan mijn kant van de lijn.
Mijn bezoeker leunde iets naar me toe, zijn grijns nu bijna uitdagend, terwijl zijn hand zich langzaam over mijn dij bewoog. Mijn ademhaling stokte even, maar ik wist mezelf snel te herstellen. De blik op mijn vriend’s gezicht op het scherm bleef neutraal, maar ik kon niet uitsluiten dat hij iets doorhad.
“Wat ben je aan het doen?” vroeg hij, terwijl hij een slok van zijn drankje nam. Zijn toon klonk luchtig, maar ik kende hem goed genoeg om de onderliggende nieuwsgierigheid op te merken.
“Oh, niets bijzonders,” antwoordde ik met een opgewekte glimlach. “Gewoon een beetje Netflix kijken.” Mijn stem klonk een fractie te licht, en ik voelde hoe mijn hart sneller klopte toen mijn bezoeker nog dichterbij kwam. Zijn vingers bewogen net iets hoger, zachtjes langs de rand van mijn shorts, en ik wist dat hij dit expres deed. Hij wist precies hoe ver hij kon gaan.
“Laat eens zien,” zei mijn vriend plotseling, terwijl hij zijn glas neerzette. “Welke serie kijk je?”
Mijn hart sloeg een slag over. Normaal gesproken zou ik zonder aarzelen de camera omdraaien en hem laten zien wat er op de tv stond, maar dat was nu absoluut geen optie. Ik voelde hoe de spanning zich als een elektrische lading in de kamer ophoopte. Als ik nu iets verkeerds deed, zou hij alles kunnen doorhebben.
“Oh, eh…” stamelde ik, terwijl ik mijn telefoon iets steviger vastpakte. “Het is gewoon een oude serie, niks bijzonders.” Ik lachte, hopend dat het overtuigend genoeg zou klinken. “Je kent het wel, comfort kijken.”
Ik wist dat ik iets moest doen. Mijn vriend was wantrouwend, en als ik niet snel zou laten zien dat ik écht gewoon naar de tv aan het kijken was, zou hij doorhebben dat er iets niet klopte. “Oké, wacht even,” zei ik luchtig, terwijl ik opstond en naar de tv liep. Met mijn rug naar de camera draaide ik mezelf zo dat alleen ik en de tv zichtbaar waren. Perfect. Geen spoor van mijn bezoeker, geen kans dat hij iets zou merken.
“Zie je? Gewoon een oude serie, niet zo spannend,” zei ik, terwijl ik de camera op de tv richtte. In mijn hoofd telde ik de seconden af, klaar om het gesprek weer naar mij terug te draaien. Maar net toen ik het beeld van mijn telefoon controleerde, zag ik iets wat me bijna mijn kalmte deed verliezen.
Mijn bezoeker zat nog steeds op de bank, zijn blik recht op mij gericht, met een ondeugende grijns op zijn gezicht. Zijn handen waren omhoog, en hij maakte allerlei obscene gebaren die bedoeld waren om me uit te dagen. Hij wees naar zichzelf, maakte overdreven kusgebaren en deed alsof hij zijn broek naar beneden trok – alles zonder een geluid te maken.
Ik voelde mijn wangen warm worden en moest hard mijn best doen om niet in lachen uit te barsten. Mijn lippen drukten zich stevig op elkaar terwijl ik een glimlach probeerde te onderdrukken. Mijn vriend, natuurlijk nietsvermoedend, ging ondertussen gewoon verder met praten. “Je lacht niet eens om je serie. Zo leuk is het zeker niet, hè?”
“Oh, nee,” zei ik snel, mijn stem iets te hoog. “Het is gewoon zo’n stomme serie. Je hebt gelijk, niet echt grappig.” Ik wierp nog een blik op het scherm en zag hoe mijn bezoeker nu deed alsof hij mijn naam kreunde, terwijl hij zijn handen overdreven over zijn borst liet glijden. Ik rolde met mijn ogen en moest weer moeite doen om niet te gniffelen.
“Wat doe je nou weer? Je staat daar echt raar,” zei mijn vriend plotseling. Ik draaide snel de camera terug naar mezelf en haalde mijn schouders op. “Niets, ik probeer alleen een betere houding te vinden. Mijn rug doet een beetje pijn van dat hangen op de bank.”
“Hmm,” zei hij, zijn blik nog steeds onderzoekend. “Je doet een beetje vreemd vanavond. Is er wel iets wat je me wilt vertellen?”
Mijn hart sloeg een slag over, en ik voelde hoe de spanning weer toenam. Ondertussen zat mijn bezoeker op de achtergrond, met diezelfde uitdagende grijns. Zijn blik zei genoeg: hij genoot van elke seconde.
Ik ging weer op de bank zitten, met mijn telefoon stevig in mijn hand en mijn vriend nog steeds op het scherm. Terwijl ik in één vloeiende beweging mijn benen over mijn bezoeker legde, stak ik hem snel mijn middelvinger op. Zijn grijns werd alleen maar breder, alsof hij dit als een uitnodiging beschouwde in plaats van een afwijzing.
Mijn vriend bleef praten, nietsvermoedend. “Dus morgen gaan we waarschijnlijk een hike doen hier in de buurt. Het is echt prachtig hier, je zou het geweldig vinden.” Zijn stem was warm, vertrouwd, maar ik had moeite om me volledig op hem te concentreren. De aanraking van mijn bezoeker was subtiel, bijna voorzichtig, terwijl zijn hand langzaam over mijn dij gleed.
Ik hield mijn adem in toen ik voelde hoe zijn vingers dichter bij mijn kruis kwamen. Zijn aanraking was licht, plagend, en ik voelde hoe mijn hele lichaam reageerde, ondanks de situatie waarin ik zat. Mijn bezoeker wist precies wat hij deed – en hij wist ook dat ik me moest blijven concentreren op het gesprek met mijn vriend.
“Dat klinkt geweldig,” antwoordde ik met een glimlach, terwijl ik probeerde mijn ademhaling gelijkmatig te houden. “Ik hoop dat je een beetje van het uitzicht geniet.” Mijn woorden hadden een dubbele betekenis, en mijn bezoeker leek dat door te hebben, want ik voelde hoe zijn hand nu doelgerichter werd.
Ik deed mijn benen iets wijder, alsof het de meest natuurlijke beweging ter wereld was. Mijn bezoeker maakte gebruik van de ruimte die ik hem gaf, zijn vingers gleden nu voorzichtig langs de rand van mijn shorts. Mijn hart bonsde in mijn borst, en ik moest moeite doen om mijn gezicht ontspannen te houden terwijl ik mijn vriend bleef aankijken.
“Je lijkt afgeleid,” merkte mijn vriend plotseling op, terwijl hij zijn hoofd een beetje kantelde. “Gaat alles wel goed daar?”
Ik voelde hoe mijn wangen licht begonnen te gloeien, maar ik wist mezelf snel te herstellen. “Oh, ja, alles is prima,” zei ik luchtig, terwijl ik mijn haar achter mijn oor schoof. “Ik was gewoon even aan het bedenken wat ik morgen ga doen. Misschien een beetje opruimen hier.”
Ondertussen gleed de hand van mijn bezoeker verder, zijn aanraking nu meer zelfverzekerd. Het was alsof hij genoot van het risico, van het feit dat ik niets kon laten merken. Mijn adem stokte even toen zijn vingers de rand van mijn slip raakten, maar ik herstelde mezelf snel. “Wat ga je straks doen?” vroeg ik aan mijn vriend, hopend dat hij zijn aandacht op zichzelf zou richten en niet op mijn steeds roder wordende gezicht.
Mijn vriend bleef praten over zijn plannen voor morgen, maar zijn woorden leken steeds meer te vervagen naarmate de hand van mijn bezoeker verder gleed. Zijn vingers vonden hun weg onder de rand van mijn shorts, plagend langs mijn slip, en ik voelde hoe mijn hele lichaam zich naar zijn aanraking boog. Het kostte me al mijn kracht om mijn gezicht ontspannen te houden en niet te laten merken wat er gebeurde.
“Je lijkt echt afgeleid,” zei mijn vriend ineens, zijn stem licht bezorgd. Zijn woorden brachten me terug naar het moment, en ik glimlachte zo nonchalant mogelijk. “Nee, nee, alles is prima,” antwoordde ik snel. “Ik luister gewoon naar je, dat is alles.”
Ondertussen waren de vingers van mijn bezoeker verder gegaan, en ik voelde hoe ze zachtjes tegen de stof van mijn slip drukten. Een lichte zucht ontsnapte me voordat ik het kon tegenhouden, maar ik maskeerde het snel door te doen alsof ik mijn keel schraapte. Mijn vriend keek me nog steeds aan, niet wetend wat er buiten beeld gebeurde.
“Wat doe je daar?” vroeg hij plotseling, zijn toon nieuwsgierig. Mijn hart sloeg over, maar ik herstelde me snel. “Oh, niets,” zei ik luchtig. “Ik zit gewoon een beetje ongemakkelijk, dat is alles.” Ik schoof iets op de bank, waardoor mijn bezoeker meer ruimte kreeg om zijn hand vrij te bewegen.
Zijn vingers gleden nu over de dunne stof van mijn slip, en ik voelde hoe mijn lichaam reageerde op zijn aanraking. Mijn ademhaling werd sneller, maar ik probeerde het te verbergen door diep adem te halen. “En jij, wat ga je straks doen?” vroeg ik, hopend dat mijn vriend zijn aandacht op zichzelf zou richten.
“Misschien nog een drankje met de jongens,” zei hij, terwijl hij even om zich heen keek. “Maar ik mis jou wel. Was je maar hier.”
Ik glimlachte, terwijl ik voelde hoe mijn bezoeker nog een stap verder ging. Zijn vingers schoven de stof van mijn slip opzij, en ik kon een lichte kreun nauwelijks onderdrukken. Het voelde alsof mijn lichaam in vuur stond, terwijl ik wanhopig probeerde normaal over te komen.
“Alles goed?” vroeg mijn vriend, zijn blik nu iets meer gefocust. “Je ziet er een beetje… rood uit.”
“Oh, het is gewoon warm hier,” zei ik snel, terwijl ik een hand door mijn haar liet gaan. “Ik moet misschien het raam even openzetten.”
Maar op dat moment voelde ik hoe ik het niet veel langer meer kon volhouden. De spanning, de aanrakingen, het gevaar dat mijn vriend alles zou ontdekken – het was te veel. Ik moest hier een einde aan maken voordat ik mezelf compleet zou verraden.
“Uh, de kat heeft iets omgestoten,” zei ik plotseling, mijn stem iets te gehaast. “Ik moet even snel wat opruimen, oké? Ik bel je straks terug.”
Zonder op antwoord te wachten, beëindigde ik het gesprek en legde mijn telefoon neer. Mijn ademhaling was zwaar, en ik draaide me naar mijn bezoeker, mijn ogen vurig en uitdagend. “Wat ben je toch een ongelooflijke eikel,” zei ik met een mengeling van frustratie en verlangen.
Zodra ik de telefoon had neergelegd, draaide ik me om naar mijn bezoeker, mijn ademhaling nog steeds gejaagd. De uitdagende blik in zijn ogen deed iets met me. Voordat ik het wist, dook ik boven op hem en drukte mijn lippen op de zijne. Onze tongen vonden elkaar, hongerig en intens, terwijl mijn handen over zijn lichaam gleden. Zijn handen vonden hun weg naar mijn heupen, en hij trok me dichter tegen zich aan.
Zijn vingers gleden weer naar beneden, zonder aarzeling, en ik voelde hoe hij me opnieuw plagerig begon te verkennen. Mijn lichaam reageerde instinctief, mijn ademhaling versnelde terwijl ik me volledig aan het moment overgaf. Zonder na te denken, schoof ik mijn shorts en slip opzij en liet mezelf langzaam over hem heen zakken.
Zijn lengte vulde me volledig, en een zachte kreun ontsnapte mijn lippen. Het ritme dat we samen vonden was langzaam in het begin, maar bouwde zich al snel op. Mijn handen rustten op zijn borst terwijl ik mijn heupen bewoog, genietend van elke sensatie die hij me gaf.
Net toen ik alles om me heen vergat, voelde ik mijn telefoon trillen op de salontafel. Mijn ogen flitsten ernaartoe, en mijn hart sloeg een slag over. Het was mijn vriend – hij belde weer.
Mijn bezoeker stopte niet, zijn handen stevig op mijn heupen terwijl hij me naar beneden trok en dieper in me drukte. Ik hapte naar adem en schudde mijn hoofd. “Ik neem niet op,” fluisterde ik, mijn stem zwaar van verlangen. Ik pakte mijn telefoon snel en stuurde een berichtje: “Mijn batterij is bijna leeg, lieverd. Ik bel je straks terug.”
Hij belde weer, dit keer zonder videobellen. Ik wist dat ik moest opnemen. Als ik het nu zou negeren, zou ik zeker gezeur krijgen als hij terugkwam. Met trillende vingers drukte ik op het groene telefoontje en bracht de telefoon tegen mijn oor.
“Hé,” zei ik, terwijl mijn stem zo normaal mogelijk probeerde te klinken. Mijn bezoeker keek me met een brede grijns aan, zijn bewegingen nu nog langzamer, plagend, terwijl ik me volledig op het gesprek probeerde te concentreren.
“Waar was je? Ik dacht dat je batterij bijna leeg was,” klonk de stem van mijn vriend, licht geïrriteerd.
“Ja, sorry,” zei ik snel, terwijl ik mijn ogen sloot en een zucht onderdrukte toen mijn bezoeker zijn heupen omhoog drukte. “Ik moest even iets opruimen. Alles goed daar?”
“Ja, maar je klinkt… vreemd. Gaat het wel goed?” vroeg hij, zijn toon nu iets wantrouwender.
“Alles is prima,” loog ik, terwijl ik mijn hand stevig tegen de schouder van mijn bezoeker drukte, hopend dat hij het zou kalmeren. Maar hij ging juist verder, zijn ritme sterker, sneller, alsof hij wist dat ik dit gesprek zo normaal mogelijk moest laten lijken.
“Oh, nee, de kat had een vaas omgestoten,” loog ik snel tegen mijn vriend. “Ik moest alles opruimen voordat het water in het tapijt zou trekken.” Mijn stem klonk luchtig, alsof er niets aan de hand was, maar mijn hart bonsde in mijn borst terwijl ik mijn bezoeker aankeek. Hij zat nog steeds voor me, zijn ondeugende blik sprak boekdelen.
Ik stapte van hem af en ging naast hem op de bank zitten, hopend dat dat hem een hint zou geven om zich in te houden. Maar hij had duidelijk andere plannen. Zonder enige aarzeling boog hij zich naar voren, zijn handen grepen mijn benen en duwden ze zachtjes uit elkaar. Mijn adem stokte toen ik voelde hoe zijn mond mijn huid raakte, zijn tong plagend langs mijn clitoris.
Ik keek hem boos aan, mijn ogen strak, maar mijn lippen krulden onbewust in een kleine glimlach. Ik wilde niet dat hij stopte – de opwinding in mijn lichaam was al te groot. Hij keek me kort aan, zijn blik uitdagend, en ging toen verder, zijn tong nu langzaam en doelgericht bewegend.
Ik zette mijn vriend snel op speaker, hopend dat mijn stem stabiel genoeg zou blijven om de situatie te maskeren. “Ga je straks nog stappen met je collega’s?” vroeg ik, mijn stem verrassend normaal, hoewel ik mijn hand stevig in de bank klemde om mezelf te blijven beheersen.
“Ja, dat is wel het plan,” antwoordde hij, terwijl hij een beetje afwezig klonk. “Maar ik ben eigenlijk best moe. Misschien blijf ik ook gewoon in het hotel.”
Mijn bezoeker intensifieerde zijn bewegingen, zijn tong cirkelde nu rond mijn clitoris met een ritme dat me bijna gek maakte. Ik beet hard op mijn lip om een zachte kreun te onderdrukken, mijn lichaam reageerde op manieren die ik niet kon controleren.
“Doe gewoon,” drong ik aan, terwijl ik mijn vriend een laatste keer aanmoedigde. “Ga douchen, trek iets moois aan, en doe een lekker luchtje op. Je zult zien, het wordt vast een leuke avond.” Mijn stem klonk licht en opgewekt, maar mijn lichaam stond volledig in vuur en vlam.
“Oké, je hebt me overtuigd,” zei hij uiteindelijk met een zucht. “Ik bel je morgen. Slaap lekker straks.”
Jij ook, lieverd,” fluisterde ik, terwijl mijn vingers licht trilden toen ik de oproep beëindigde. Het voelde alsof het luchtledige in de kamer zich vulde met elektriciteit. Mijn bezoeker liet geen seconde verloren gaan. Met een vaste beweging draaide hij me om en plaatste mijn knieën zachtjes op de bank. Zijn handen rustten stevig op mijn heupen, en een warme tinteling schoot door mijn lichaam toen ik voelde hoe hij zijn harde, warme lengte langzaam in me liet glijden.
Ik hapte kort naar adem, mijn lichaam zich instinctief aanpassend aan de intense sensatie. Het was alsof mijn huid elke beweging kon voelen, elk contact krachtiger dan de vorige. Zijn ritme begon langzaam, onderzoekend bijna, maar met een zelfverzekerdheid die me kippenvel bezorgde. Ik hield me vast aan de rand van de bank, mijn knokkels wit terwijl ik hem tegemoetkwam, mijn lichaam dat als vanzelf op hem reageerde.
Met elke diepe stoot voelde ik hoe de spanning in mijn lichaam opliep. Zijn grip op mijn heupen was stevig, zijn vingers leken de perfecte balans te vinden tussen controle en overgave. Mijn ademhaling versnelde, mijn hoofd viel naar voren terwijl ik mijn ogen sloot en me volledig overgaf aan het moment.
“Je voelt zo goed,” fluisterde hij zacht, zijn stem laag en hees. Zijn woorden gaven een nieuwe impuls aan de spanning die zich in mijn onderbuik opbouwde, een mix van verlangen en intensiteit die me dichter bij het onvermijdelijke bracht. Zijn bewegingen werden krachtiger, vastberadener, en ik voelde hoe mijn hele lichaam naar dat ene punt toe werd getrokken.
Mijn ademhaling stokte, mijn spieren spanden zich aan, en met een diepe kreun liet ik me volledig gaan. Het was alsof een warme golf van genot door me heen stroomde, mijn lichaam dat schokte van de intensiteit van mijn climax. Mijn vingers grepen nog steviger in de bank, mijn lippen vormden zijn naam in een fluistering terwijl ik de nasleep van het moment voelde doortrillen.
Hij stopte niet. Zijn bewegingen werden onregelmatiger, zijn ademhaling zwaar en schor terwijl hij zichzelf naar zijn eigen climax bracht. Met een diepe, rauwe kreun gaf hij zich volledig aan mij over. Ik voelde hoe hij me vulde met zijn warmte, een tastbaar bewijs van onze gedeelde overgave. Het moment leek eindeloos, onze lichamen perfect in harmonie terwijl de wereld buiten ons volledig stil stond.
Langzaam kwamen we tot rust, onze ademhalingen die samen een kalm ritme vonden. Ik draaide mijn hoofd en keek hem aan, mijn wangen warm en mijn hart nog steeds bonzend. Zijn ogen ontmoetten de mijne, en zijn grijns was zowel tevreden als ondeugend.
Ik keek hem aan, mijn ademhaling nog steeds onregelmatig, terwijl hij zich met een zelfvoldane grijns tegen de bank liet zakken. “Dus,” zei ik met een scheve glimlach, “wat vind je ervan om dit geheim te houden? Ik denk niet dat mijn vriend deze ‘kattenstreek’ zou waarderen.”
Hij lachte zachtjes, zijn hand nog even over mijn been strijkend. “Maak je geen zorgen,” fluisterde hij plagend, “dit blijft tussen jou, mij en… de omgevallen vaas.”
