e geur van zweet en testosteron hangt nog in de lucht wanneer mijn vriend en Bjorn zweterig ons huis binnenstappen, direct uit de sportschool. Hun spieren staan strak onder de glanzende laag vocht, hun ademhaling nog gejaagd van de training. Ik kijk toe hoe mijn vriend trots zijn biceps aanspant, een speelse grijns om zijn lippen.
“Zie je hoe strak ik ben geworden?” Hij draait zijn lichaam, showt zijn schouders, borst, armen. Ik grinnik en leun tegen de deurpost.
“Als je je nou insmeert met een beetje olie, dan komen je spieren nóg beter uit,” zeg ik, terwijl mijn blik langzaam over zijn lichaam glijdt.
Hij trekt een wenkbrauw op en kijkt me geamuseerd aan. “Oh ja? Moet jij dat dan maar even doen?”
Ik hoef geen uitnodiging. Terwijl zij hun schoenen uittrekken en hun sporttassen in de hoek zetten, loop ik alvast naar de slaapkamer. Ik grijp een flesje massage-olie en keer terug, de speelse spanning in de kamer voelbaar. Ze zijn nog half in hun sportkleding, hun lichamen warm van de inspanning. Ik giet een beetje olie in mijn handpalmen en begin langzaam over zijn borst te wrijven. Zijn huid is warm, gespannen onder mijn aanraking.
Mijn vriend draait zich kort naar Bjorn, die toekijkt met een lichte grijns. “Jij ook?” vraagt hij achteloos.
Bjorn haalt zijn schouders op, een twinkeling in zijn ogen. “Waarom niet?”
Mijn blik kruist die van mijn vriend. De sfeer verandert. Het spel begint.
Ik leun iets naar voren, mijn handen glijden over Bjorns schouders, langzaam, stevig. Zijn huid voelt anders onder mijn vingers, zijn ademhaling net iets dieper. Mijn vriend helpt mee, zijn vingers volgen de mijne.
De lucht wordt dikker, de stilte zwaarder. En ineens voelt dit alles behalve onschuldig.
Ik stap een klein stukje achteruit en laat mijn blik over ze glijden. Twee perfect gespierde mannen, naast elkaar. Mijn vriend en Bjorn, hun huid glanzend van de olie, hun ademhaling diep en rustig. Of toch niet zo rustig?
“Draai allebei eens om,” zeg ik speels, maar mijn stem verraadt me. Er zit iets in. Iets onmiskenbaar geladen.
Mijn vriend grijnst en werpt Bjorn een korte blik toe. “Zullen we maar luisteren?”
Bjorn lacht zacht. “Lijkt me verstandig.”
Langzaam draaien ze zich om. Twee paar sterke schouders. Twee brede ruggen. Twee gespierde onderruggen. En twee perfect gevormde, strakke billen die me smeken om aangeraakt te worden.
Ik slik en laat mijn vingers speels over mijn handpalmen glijden, de olie verwarmend tussen mijn huid. Focus. Dit is wat je wilde.
Dan zet ik een stap dichterbij en begin. Mijn handen glijden tegelijk over hun billen, stevig, cirkelend, de olie glad uitstrijkend over hun gespannen huid. Ik voel hoe hun spieren reageren, hoe subtiele bewegingen onder mijn aanraking ontstaan.
Mijn vriend lacht kort, maar zijn stem klinkt anders dan normaal. Diep. Lager. “Je bent er wel serieus mee bezig, hè?”
Ik grijns, maar laat mijn handen niet stoppen. “Tja, als we het doen, doen we het goed.”
Bjorn zegt niets. Maar ik voel zijn lichaam onder mijn handen. Zijn ademhaling dieper. Zijn houding net iets gespannen. Ik laat mijn vingers expres net iets langer rusten, net iets steviger kneden, mijn duimen glijden langs de ronding van hun spieren.
Ik hoor een adem stokken. Ik weet niet van wie. Maar ik weet: deze sfeer is onmiskenbaar veranderd.
Ik kijk op. Mijn vriend kijkt naar me. Maar hij kijkt óók naar Bjorn. Zijn blik is intens, zijn lippen iets geopend. Hij voelt het ook.
Bjorn beweegt subtiel, zijn billen spannen even samen onder mijn aanraking. En ik weet: dit is geen grap meer. Dit is geen plagerij. Dit is iets anders.
De stilte tussen ons is dik, geladen met een spanning die nog geen van ons durft te benoemen. Maar niemand beweegt weg.
Ik lik kort over mijn lippen en druk nog één keer mijn vingers stevig in hun huid, puur om te voelen hoe ze erop reageren.
Mijn blik schiet van mijn vriend naar Bjorn. En ik weet: ik ben niet de enige die erover nadenkt.
Mijn vingers blijven rusten op de harde lengte van mijn vriend, warm en pulserend onder mijn aanraking. Zijn ademhaling is zwaar, zijn spieren strak van opwinding. Maar mijn blik blijft gefixeerd op Bjorn.
Hij slikt nog een keer, zijn ogen schieten van mij naar mijn vriend en dan weer terug naar beneden. Hij kijkt. Hij wil. Maar hij durft nog niet.
Langzaam pak ik zijn hand, zijn huid warm en gespannen onder de mijne. Ik leid hem voorzichtig, zonder te dwingen, maar net dwingend genoeg. Zijn vingers trillen licht terwijl ik ze over de dij van mijn vriend leg, dichter bij waar ik net zelf was.
Bjorn’s adem stokt. Zijn lippen openen zich een fractie. Zijn hele lichaam lijkt zich voor een seconde te verzetten tegen de onbekendheid van het moment.
Mijn vriend kijkt toe, een vage glimlach op zijn gezicht. Hij vindt het spannend. Hij vindt het leuk.
Ik knijp zachtjes in Bjorns hand, als een geruststelling, als een aanmoediging. Dan, eindelijk, beweegt hij.
Zijn vingers glijden voor het eerst over de harde lengte van mijn vriend, voorzichtig, verkennend. Ik voel hoe Bjorns ademhaling verandert, hoe zijn lichaam reageert op de onbekende sensatie.
Mijn vriend laat een zachte kreun ontsnappen, een trilling die door zijn buikspieren trekt. Bjorn kijkt op, alsof hij wil checken of het goed is.
“Ga door,” fluister ik zacht, mijn lippen dicht bij zijn oor. “Je doet het goed.”
Bjorn knikt nauwelijks merkbaar en laat zijn vingers verder glijden. Van verlegen naar nieuwsgierig. Van voorzichtig naar zelfverzekerd.
Ik kijk toe terwijl hij het ritme overneemt, zijn hand langzaam begint te bewegen. Zijn ademhaling is nog steeds zwaar, maar nu niet meer van spanning – nu van opwinding.
Mijn vriend kreunt opnieuw, zijn hoofd kantelt iets naar achteren tegen de bank. Zijn lippen openen zich, zijn borstkas beweegt sneller.
“Fuck, dat voelt goed,” mompelt hij, zijn stem hees.
Ik glimlach, mijn hand rustend op Bjorns schouder. Mijn vingers masseren zacht zijn nek terwijl ik kijk hoe hij zich volledig overgeeft aan de situatie.
De grens is nu volledig overschreden. En er is geen weg meer terug.
Bjorn’s hand beweegt nu soepeler over de lengte van mijn vriend, zijn vingers strakker, zijn ritme steviger. Ik zie hoe hij zichzelf in het moment verliest. Zijn verlegenheid verdwijnt, vervangen door iets anders. Iets wat hij niet meer kan ontkennen.
Mijn vriend kreunt luid, zijn handen rusten op zijn bovenbenen, zijn lippen iets geopend terwijl hij zich volledig overgeeft. Zijn ademhaling is zwaar, zijn buikspieren trekken samen onder de opbouwende spanning.
“Shit… dit voelt zo goed,” hijgt hij, zijn vingers spannen zich, alsof hij zichzelf in toom probeert te houden.
Mijn blik glijdt tussen hen beiden. Bjorn, geconcentreerd, zijn kaaklijn strak, zijn ogen gefocust op wat hij doet. Mijn vriend, volledig overgeleverd aan het moment, aan de aanrakingen, aan de situatie die hij misschien niet had verwacht, maar waar hij zich nu volledig aan overgeeft.
Ik leun dichter naar mijn vriend toe, mijn lippen rakelings langs zijn oor. Mijn vingers strijken over zijn borst, zijn huid warm en glanzend van olie.
“Kom voor me,” fluister ik zacht, mijn stem laag en zwoel. “Laat los.”
Bjorn versnelt zijn bewegingen, zijn hand glijdt moeiteloos over de natte, harde huid. Mijn vriend hijgt, zijn spieren spannen zich volledig, en dan—
Hij breekt.
Een diepe, rauwe kreun ontsnapt uit zijn keel terwijl zijn hele lichaam zich strak trekt. Zijn dijen trillen, zijn adem stokt, en hij komt, de vloer besmeurd met het bewijs van zijn totale overgave.
Bjorn vertraagt langzaam, zijn hand nog even rustend op de warme, kloppende huid. Zijn ogen groot, gefascineerd, bijna verbaasd over wat hij net heeft gedaan.
Ik laat mijn lippen over de hals van mijn vriend glijden, een laatste zachte kus terwijl hij nog nasiddert van zijn intense climax. Zijn borstkas rijst en daalt zwaar, zijn ogen gesloten terwijl hij langzaam weer tot zichzelf komt.
Bjorn kijkt me aan, zijn ademhaling net zo onregelmatig. Zijn eigen opwinding is nog steeds duidelijk zichtbaar in zijn sportbroek.
Ik grijns. Dit is nog niet klaar.
Mijn blik glijdt uitdagend tussen hen in.
“Denk niet dat we nu al klaar zijn,” zeg ik met een speelse ondertoon. “We gaan naar boven.”
Mijn vriend opent zijn ogen, zijn mondhoeken krullen licht omhoog. Bjorn slikt, een opgewonden twinkeling in zijn ogen.
Ik draai me om en begin langzaam richting de slaapkamer te lopen, wetend dat ze me zullen volgen. Wetend dat dit spel nog lang niet voorbij is.
