De avond begon zoals altijd—bier, flügeltjes, te veel lol en net iets te veel plagerige opmerkingen. We zaten met de groep in onze vaste kroeg, de muziek net hard genoeg om gesprekken half te laten verdwijnen in de achtergrond. Ik voelde de buzz van de drank, de warmte van de nacht, en de spanning die altijd tussen mij en hém hing.
Hij zat schuin tegenover me, zijn ogen speels, zijn mondhoeken opgetrokken in die bekende grijns. Al jaren bezet, maar altijd bereid om het spelletje met me te spelen. En ik hield ervan om hem uit te dagen.
Ik leunde iets naar voren, mijn vingers speels om het flügeltje in mijn hand geklemd. “Jullie worden oud,” zei ik met een uitdagende blik naar de mannen. “Eén rondje flügels en jullie willen al naar huis?”
Hij schudde lachend zijn hoofd. “Oud? Kom op, jij bent degene die straks in een hoekje ligt te slapen.”
Ik trok mijn wenkbrauwen op en nam langzaam een slok van mijn flügeltje, mijn ogen geen moment van hem af houdend. “O, ja?” Ik zette het lege flesje op tafel en keek de groep rond. “Bewijs het dan. Kom op, laten we nog één stap verder gaan.”
“Wat bedoel je?” vroeg iemand.
Ik grijnsde. “Nachtclub. Dansen, drinken, doorgaan tot het licht wordt. Of kunnen jullie dat niet meer aan?”
Mijn woorden waren bedoeld als uitdaging, maar ik wist wie er als eerste in zou happen. Zijn ogen fonkelden, zijn kaak spande zich licht terwijl hij me bestudeerde. Ik zag de strijd in hem—de grens tussen trouw en verleiding, tussen doen wat hoort en doen wat spannend is.
Hij kantelde zijn hoofd iets, keek me onderzoekend aan. “En als we meegaan… wat krijgen we daar dan voor terug?”
Mijn glimlach werd breder. Ik boog me naar voren, mijn stem laag en speels. “Dat ligt eraan hoe ver je durft te gaan.”
De anderen lachten en sloegen nog een shotje achterover. Hij bleef me aankijken, een fractie langer dan nodig was.
De muziek dreunde door de nachtclub, een diepe bas die tot in mijn borstkas resoneerde. De lichten flitsten ritmisch over de dansvloer, lichamen bewogen tegen elkaar aan, gehuld in de anonimiteit van het donker. Ik was vrij vanavond. Geen verwachtingen, geen verplichtingen—alleen het gevoel van de muziek en de opwinding van de nacht.
Mijn lichaam bewoog soepel mee op de beat, mijn heupen los, mijn handen in de lucht terwijl ik me overgaf aan de sfeer. De drank tintelde in mijn bloed, en ik wist: dit was precies wat ik wilde. Vrij. Speels. Uitdagend.
Hij was er al even. Staand aan de rand van de dansvloer, toekijkend, afwachtend. Maar nu was hij dichterbij. Veel dichterbij. Ik voelde zijn warmte achter me, de energie tussen ons al even geladen als altijd.
Ik grijnsde zonder me om te draaien. Als hij dacht dat hij kon toekijken zonder mee te doen, had hij het mis.
Langzaam verplaatste ik mijn gewicht, mijn heupen achteruit bewegend, tot ik hem raakte. Zijn reactie was subtiel—een diepe ademhaling, een lichte aanspanning van zijn spieren. Maar ik voelde het. Ik voelde hém.
Mijn heupen bewogen verder, soepel, ritmisch tegen hem aan. Zijn handen bleven eerst nog in zijn zakken, alsof hij zich inhield, maar ik voelde hoe hij dichterbij kwam, hoe zijn borst mijn rug bijna raakte.
Ik draaide mijn hoofd half naar hem toe, mijn lippen vlak bij zijn oor. “Ging je de uitdaging nog aan?” fluisterde ik speels.
Hij lachte zacht. “Ik denk dat ik al verloren heb.”
Zijn handen gleden naar mijn heupen, zijn grip stevig maar nog net beheerst. Ik bleef bewegen, mijn lichaam perfect in sync met het zijne. En toen voelde ik het.
Hard. Duidelijk. Onmiskenbaar.
Een golf van voldoening trok door me heen. Missie geslaagd.
Ik keek over mijn schouder, mijn ogen fonkelend van speelse triomf. “Zo oud ben je dus toch niet,” plaagde ik zacht.
Hij lachte schor, maar ik voelde hoe hij zich steviger tegen me aan drukte, zijn vingers nu iets strakker om mijn heupen. Dit spel was nog lang niet voorbij.
Ik wist wat er nu in zijn hoofd speelde. De vraag of hij een stap verder durfde te gaan. Of hij het zich kon veroorloven om deze grens te blijven verkennen, wetende dat hij nooit écht zou kunnen toegeven aan wat we beiden wisten.
Ik glimlachte, liet mijn handen langs zijn nek glijden terwijl ik verder danste. “Laat me gewoon vanavond winnen,” fluisterde ik.
En hij liet het gebeuren.
De nacht voelde elektrisch geladen terwijl we de club verlieten. De lucht was koel tegen mijn verhitte huid, maar de spanning tussen ons bleef branden. Hij had, zoals altijd, aangeboden om me naar huis te brengen. Een gewoonte die al jaren bestond, een patroon waar we nooit van afweken.
We liepen samen door de stille straten, het geluid van de nacht nog in onze oren, onze lichamen nog warm van de dans. Hij praatte, maakte een grap, maar ik luisterde amper. Mijn gedachten waren ergens anders. Bij het gevoel van zijn handen op mijn heupen. Bij de manier waarop hij tegen me aan stond. Bij hoe ik voelde dat hij me wilde.
En ik wilde hem.
Voor mijn huis bleef ik staan, draaide me naar hem om. Zijn blik was rustig, beheerst—alsof hij zijn gedachten onder controle hield, maar ik zag de honger in zijn ogen. Ik voelde het in de lucht tussen ons.
Hij opende zijn mond om iets te zeggen, maar ik gaf hem geen kans.
Mijn handen vonden zijn nek en zonder waarschuwing trok ik hem dichterbij, mijn lippen op de zijne.
Het was kort, onverwacht, maar het was genoeg. Genoeg om alles te laten ontsporen.
Hij verstijfde een fractie van een seconde, alsof hij niet kon geloven wat ik net had gedaan. Maar toen—alle remmen los.
Zijn handen schoten naar mijn heupen, trokken me stevig tegen zich aan. Zijn mond vond de mijne opnieuw, hongerig, diep, alsof hij al jaren op dit moment had gewacht.
Ik kreunde zacht toen hij me tegen de voordeur drukte, zijn lichaam warm en stevig tegen het mijne. Zijn ademhaling was zwaar, zijn handen dwaalden over mijn rug, mijn heupen, mijn dijen.
“Je hebt me verdomme de hele avond uitgedaagd,” mompelde hij tegen mijn lippen, zijn stem laag en ruw.
Ik grijnsde, mijn vingers in zijn haar. “En je hebt er van genoten.”
Hij antwoordde niet. Hij hoefde niet. Zijn handen vertelden me alles.
Zijn ademhaling was zwaar tegen mijn huid, zijn handen gleden ongeduldig over mijn lichaam, alsof hij alles in één keer wilde voelen. De zelfbeheersing waar hij zich normaal aan vasthield, was verdwenen. Het enige wat overbleef, was pure honger.
Ik duwde de deur open en trok hem mee naar binnen, de spanning tussen ons zo intens dat er geen ruimte was voor twijfels. Zodra de deur achter ons in het slot viel, duwde hij me er tegenaan, zijn handen ruw onder mijn rok, zijn mond hongerig op de mijne.
Zijn tong drong gretig naar binnen, zijn vingers vonden mijn dijen en trokken me nog dichter tegen hem aan. Ik voelde hoe hard hij was, hoe zijn lichaam tegen het mijne smeekte om meer. Mijn nagels gleden over zijn nek, trokken hem dichterbij, mijn heupen gaven hem precies de wrijving waar hij naar verlangde.
Hij kreunde laag tegen mijn lippen, tilde me moeiteloos op en drukte me tegen de deur. Mijn benen klemden zich om zijn middel, mijn rok omhooggeschoven, mijn slipje niets meer dan een nutteloze barrière tussen ons. Zijn handen knepen in mijn billen terwijl hij me stevig tegen zich aan duwde.
“Ik heb hier de hele avond op gewacht,” gromde hij tegen mijn hals, zijn tanden speels langs mijn huid.
Ik lachte zacht, mijn ademhaling gejaagd. “En je hebt nog geen idee hoe erg ik je heb laten lijden.”
Hij antwoordde niet met woorden. Zijn handen gleden tussen ons in, trokken zonder pardon mijn slipje opzij. Eén ruwe beweging, en hij was eindelijk waar hij moest zijn.
Mijn nagels klauwden in zijn schouders toen hij me vulde met één diepe, ongeduldige stoot. Mijn hoofd viel tegen de deur terwijl ik een scherpe kreun niet kon onderdrukken. Het was geen tedere liefde, geen ingehouden verlangen meer. Dit was rauw, ongeremd, het pure resultaat van een avond lang uitdagen en verleiden.
Hij greep mijn heupen, hield me vast terwijl hij zich in een stevig ritme tegen me aan bewoog. Elke stoot was hard, doordacht, bedoeld om me precies daar te raken waar ik hem het meeste voelde.
Ik voelde hoe hij zichzelf verloor in mij, hoe zijn controle volledig verdween. Zijn handen grepen mijn haar, trokken mijn hoofd iets naar achteren zodat hij zijn lippen op mijn hals kon drukken, zijn tanden net hard genoeg om me te laten voelen dat ik hem uit zijn spel had getrokken.
“Fuck,” kreunde ik, mijn benen strakker om hem heen klemmend. “Ja, zo.”
Hij luisterde, hij gehoorzaamde, maar hij nam ook. Zijn bewegingen werden harder, sneller, zijn ademhaling hortend tegen mijn huid. Mijn rug schuurde tegen de deur, mijn vingers trokken aan zijn haar terwijl ik voelde hoe mijn lichaam zich voorbereidde op het moment waarop er geen weg meer terug was.
“Je voelt zo verdomd lekker,” gromde hij, zijn vingers diep in mijn huid.
Zijn woorden, zijn ruwe aanrakingen, de manier waarop hij geen enkele rem meer had—het dreef me over de rand. Mijn hele lichaam spande zich aan terwijl het genot zich onvermijdelijk opbouwde, hoger, hoger, totdat ik mezelf totaal verloor.
Mijn kreun werd gedempt tegen zijn schouder, mijn lichaam schokkend tegen het zijne terwijl ik mijn hoogtepunt bereikte. Hij voelde het, voelde hoe ik om hem heen pulseerde, en dat was genoeg om hem mee te trekken in zijn eigen extase.
Met een laatste diepe stoot verstijfde hij, zijn ademhaling stokte, en hij liet zich volledig gaan.
Langzaam kwam hij weer tot zichzelf, zijn grip op mijn heupen verzachtend. Hij hield me nog steeds vast, onze lichamen plakkerig van de hitte tussen ons. Mijn benen trilden nog om zijn middel, mijn borstkas ging snel op en neer.
Zijn lichaam bewoog ruw tegen het mijne, zijn ademhaling zwaar en onregelmatig. Ik voelde hoe hij dichterbij kwam, hoe hij zich steeds verder verloor in de opwinding, de spanning die al de hele avond tussen ons had gehangen.
Mijn nagels gleden over zijn rug, over zijn nek, terwijl ik mijn benen strakker om hem heen klemde. Hij kreunde tegen mijn huid, zijn grip op mijn heupen ongenadig stevig.
Net toen ik voelde hoe hij op het randje balanceerde, verplaatste ik mijn handen naar zijn nek. Mijn vingers drukten stevig tegen zijn huid, mijn nagels zetten net genoeg druk om een spoor achter te laten—een herinnering aan deze nacht, een stille claim op wat er tussen ons was gebeurd.
Zijn adem stokte. Zijn lichaam verstijfde onder mijn aanraking. En toen… liet hij zich volledig gaan.
Zijn kreun was diep, ruw, terwijl hij zich in mij verloor. Zijn vingers klemden zich steviger in mijn huid, zijn heupen schokten tegen me aan terwijl hij zijn climax bereikte. Mijn nagels bleven op hun plek, lieten hun sporen na terwijl ik voelde hoe hij nog een laatste keer diep in me stootte, zijn hele lichaam bevend van de intensiteit.
Langzaam ontspande hij, zijn grip verzachtend, zijn ademhaling zwaar tegen mijn hals. Ik voelde hoe zijn spieren zich langzaam losmaakten, hoe de realiteit langzaam weer binnen sijpelde.
Ik glimlachte tevreden, mijn vingers nog steeds losjes rustend in zijn nek. Toen, met een laatste speelse beweging, streek ik er zachtjes overheen, alsof ik mijn werk bewonderde.
Hijw trok zich iets terug, zijn ogen donker, verward, nog half gevangen in de roes van zijn orgasme.
Ik leunde dichter naar hem toe en fluisterde met een grijns tegen zijn lippen:
“Doe de groetjes aan je vriendin.” 😏
Zijn ogen werden groter, zijn mond opende zich even, maar ik was hem al voor. Sierlijk gleed ik uit zijn greep, raapte mijn slipje van de grond en stapte richting de badkamer, mijn heupen net iets uitdagender wiegend dan nodig was.
Achter me hoorde ik hem diep ademhalen, een mix van frustratie en verwarring. Hij wist: hij kon dit nooit vergeten.
Mijn nagels mochten dan vervagen, maar deze nacht? Die bleef voor altijd bij hem.
Missie méér dan geslaagd. 😏🔥
