Het weekend begon zoals altijd: een spontane beslissing, een kleine koffer en eindeloos gegiechel in de auto. Eva en ik waren al jaren vriendinnen, onafscheidelijk. We deelden alles—behalve dat ene, dat waarvan ik niet zeker wist of het ooit op tafel zou komen.
Eva was pas vrijgezel en had haar liefdesleven moeiteloos weer opgepakt. Tijdens een avond stappen, een paar weken geleden, had ze de hele tijd lopen grappen over “friends with benefits.” Eerst luchtig, plagerig, maar hoe later het werd, hoe minder het als een grap voelde.
“Kom op, Nova,” zei ze toen, haar stem speels maar haar ogen serieus. “Als niemand aan de eisen voldoet, kunnen we het toch gewoon samen gezellig houden?”
Ik had gelachen, haar een duwtje gegeven en het weggewuifd. Maar haar woorden bleven hangen, zoals ze altijd deden als Eva iets zei dat te dicht bij een verborgen waarheid kwam.
Nu waren we hier, in een afgelegen chalet met een bubbelbad en een knetterende open haard. De sfeer was relaxed, en na een paar glazen wijn lagen we onderuitgezakt op de bank, onze benen over elkaar heen geslagen.
“Ik zweer het je, ik heb dit echt nodig,” zuchtte Eva. “Even geen mannen, geen gedoe. Gewoon wij.”
“Gewoon wij,” herhaalde ik zacht.
Later die avond trokken we onze bikini’s aan en gleden het warme water van het bubbelbad in. Het maanlicht maakte haar huid bijna zilver, haar natte haar kleefde aan haar hals. Ik probeerde niet te staren, maar Eva was… prachtig. En ze wist het.
“Serieus, Nova,” begon ze ineens, haar voet zachtjes tegen mijn been duwend. “Waarom heb je nooit een keer met een vrouw gezoend? Je bent toch nieuwsgierig?”
Ik schrok van de vraag, maar lachte nerveus. “Misschien.”
Haar wenkbrauwen gingen omhoog. “Misschien?”
Ik haalde mijn schouders op. “Je weet hoe het is. Je maakt er grapjes over. Friends with benefits en zo.”
Ze schoof iets dichterbij, haar knie tegen de mijne. “Maar als we dat nou eens serieus nemen?” Haar stem was speels, maar haar ogen… haar ogen waren dat niet.
Mijn hartslag versnelde. “Eva…”
“Wat?” Haar hand gleed nonchalant langs mijn arm, maar de aanraking voelde geladen. “We vertrouwen elkaar. We weten wat we fijn vinden. We hoeven er niet moeilijk over te doen.”
Mijn ademhaling stokte toen ze zich iets voorover boog. Haar lippen waren zo dichtbij dat ik haar warme adem voelde. “Wil je het proberen?” fluisterde ze.
Voor ik kon nadenken, knikte ik.
De eerste aanraking van haar lippen was zacht, aftastend. Maar toen ik niet terugdeinsde, kuste ze me opnieuw—dieper, intenser. Mijn vingers gleden naar haar nek, mijn lichaam reageerde vanzelf. De bubbelende warmte van het water verdween op de achtergrond; er was alleen nog Eva. Haar handen vonden mijn middel, trokken me tegen haar aan.
“Je bent mooi,” fluisterde ze tegen mijn lippen, haar stem iets heser.
Mijn huid tintelde onder haar aanraking. Mijn hele lichaam gloeide. Dit was anders dan alle keren dat ik met iemand had gezoend. Dit voelde… onvermijdelijk.
Toen we later die nacht onder de lakens lagen, verstrengeld en nog nahijgend, wist ik één ding zeker.
De grapjes over friends with benefits waren misschien nooit echt grapjes geweest.
En ik was klaar om te ontdekken waar dit naartoe zou gaan.
hadden van tevoren afgesproken dat we een kamer zouden delen. We deden dat vaker, en het was nooit een probleem geweest. Maar vanavond voelde het… anders.
Na onze kus in het bubbelbad hadden we er niet over gepraat. We waren gewoon naar binnen gegaan, onze natte bikini’s verwisseld voor pyjama’s, en nu lagen we in hetzelfde grote bed. De kamer was stil, op het zachte getik van de regen op het dak na.
Eva lag op haar zij, naar me toe gedraaid. “Slaap je al?”
Ik opende mijn ogen en schudde mijn hoofd. “Nee.”
Ze glimlachte. “Ik ook niet.”
Een paar tellen lang keken we elkaar aan in het schemerlicht. Ik voelde de spanning nog steeds tussen ons hangen, alsof die kus nog steeds op mijn lippen brandde. Alsof het nog niet genoeg was geweest.
Eva reikte haar hand uit en gleed met haar vingertoppen zachtjes over mijn pols. “Denk je er nog steeds over na?”
“Ja,” fluisterde ik eerlijk.
“Ik ook.” Haar stem was zacht, bijna aarzelend, en dat was nieuw. Eva was altijd zelfverzekerd, zeker als het over dit soort dingen ging. Maar nu leek ze mij de leiding te geven. Alsof ze wachtte op mijn toestemming.
Ik slikte en legde mijn hand op de hare. Mijn hart bonsde in mijn borst terwijl ik langzaam dichterbij schoof, onze lichamen nu slechts centimeters van elkaar verwijderd.
“Als we dit doen…” begon ik, niet zeker wat ik wilde zeggen.
“Dan doen we het goed,” vulde Eva aan. “Op ons tempo.”
Mijn adem stokte toen haar hand naar mijn gezicht gleed en ze me opnieuw kuste. Dit keer niet speels of aftastend, maar met volle overgave. Ik voelde hoe haar lichaam zich tegen het mijne drukte, hoe haar vingers zich een weg baanden onder de stof van mijn shirt. Mijn huid tintelde onder haar aanraking, mijn hoofd tolde.
Het voelde natuurlijk. Alsof we altijd al op dit moment hadden gewacht.
Toen ik haar naam fluisterde tegen haar lippen, glimlachte ze. “Ik wist dat je het fijn zou vinden.”
“Jij ook?” vroeg ik, terwijl ik mijn hand over haar zij liet glijden, haar huid warm onder mijn vingers.
“Meer dan ik had verwacht,” gaf ze toe, haar ogen donker van verlangen.
De rest van de nacht verdween in fluisteringen, ontdekkingen en zachte zuchten. Het voelde opwindend, bevrijdend, alsof we eindelijk een grens over waren gegaan die al jaren op ons had liggen wachten.
Toen de ochtendzon door de gordijnen scheen, lag Eva nog steeds naast me, haar hoofd tegen mijn schouder. Ik voelde haar adem tegen mijn huid en glimlachte.
Wat we nu waren, wist ik nog niet. Maar één ding was zeker: dit was geen eenmalig moment.
Dit was nog maar het begin.
en ik me eindelijk omdraaide, lag ze al in bed. Ze had de deken nonchalant over zich heen geslagen, maar haar blote borsten piepten net boven de rand uit. Mijn mond werd droog. Eva was prachtig, dat wist ik altijd al, maar zo… zo had ik haar nog nooit echt gezien.
Ze zag mijn blik en grijnsde. “Te warm voor een shirt,” zei ze nonchalant.
Ik knikte, wist niet wat te zeggen, en schoof onder de deken naast haar. Maar hoe dichter ik bij haar lag, hoe moeilijker het werd om normaal te doen. Mijn gedachten bleven hangen bij die kus, bij haar huid tegen de mijne, bij het feit dat haar borsten amper bedekt waren.
“Nova?” fluisterde ze plots.
“Ja?” Mijn stem was zachter dan ik wilde.
Eva draaide zich iets naar me toe, haar arm onder haar hoofd. “Waarom lig je daar zo gespannen?”
“Ik ben niet gespannen,” loog ik.
Haar lippen krulden zich in een speelse glimlach. “Oh nee?” Langzaam schoof ze dichterbij, haar blote borst nu bijna tegen mijn arm aan. “Je kunt kijken, hoor.”
Mijn ademhaling versnelde. “Eva…”
“Wat?” Ze kantelde haar hoofd en haar vingers gleden over mijn pols. “Ik vind het niet erg. Jij?”
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Mijn blik gleed naar haar gezicht, naar haar lippen, naar haar huid die glansde in het zachte licht. Alles in mij wilde haar aanraken, maar ik wist niet of ik durfde.
Na de kus in het bubbelbad was er een spanning tussen ons ontstaan die ik niet zomaar kon negeren. Ik probeerde normaal te doen terwijl we ons klaarmaakten om te slapen, maar mijn gedachten bleven hangen bij haar lippen, haar handen, de manier waarop haar lichaam tegen het mijne had gevoeld in het warme water.
Toen ik me omdraaide naar het bed, lag Eva er al in. De deken lag laag op haar middel, en haar borsten rustten er net boven, bloot en moeiteloos verleidelijk. Mijn adem stokte even.
Ze zag het. Natuurlijk zag ze het.
“Te warm voor een shirt,” zei ze nonchalant, haar vingers lui over de lakens strijkend.
Ik slikte, wist niet of ik moest reageren, en kroop onder de dekens naast haar. Maar hoe dichter ik bij haar lag, hoe moeilijker het werd om normaal te blijven ademen. Mijn blik bleef af en toe afdwalen, en Eva had het allang door.
Plots draaide ze zich naar me toe, een grijns om haar lippen. “Je mag me wel aanraken, hoor,” zei ze plagerig. “Ik zie hoe je kijkt.”
Mijn gezicht werd warm. “Wat? Nee, ik—”
Ze lachte zacht en liet haar vingers over mijn arm glijden. “Nova, kom op. We hebben al gezoend, je hoeft je niet in te houden.”
Mijn hart bonsde in mijn borst. “Eva…”
“Wat?” Ze trok speels haar wenkbrauw op. “Bang?”
Ik keek haar aan, wist dat ze me uitdaagde, maar zag ook iets anders in haar ogen. Nieuwsgierigheid. Verwachting. Dit was niet zomaar een grapje. Ze wilde weten of ik het echt durfde.
Dus ik raapte mijn moed bij elkaar en gleed met mijn vingers voorzichtig over haar zij. Haar huid was warm onder mijn aanraking. Toen mijn hand iets hoger ging, langs de ronding van haar borst, hield ze haar adem in.
Ik keek haar aan. “Nog steeds een grapje?”
Haar ogen flitsten op naar de mijne, donker en intens. Ze glimlachte, maar haar stem was iets zachter toen ze antwoordde: “Misschien niet meer.”
Langzaam liet ik mijn hand over haar borst glijden, mijn duim streelde haar huid, en Eva zuchtte zacht. Ze schoof dichterbij, haar lippen rakend aan mijn kaaklijn, haar adem warm tegen mijn huid.
“Zie je?” fluisterde ze. “Dit is niet zo ingewikkeld.”
Maar voor mij voelde het als de meest spannende ontdekking ooit.
En toen ze me tegen zich aantrok, wist ik dat ik haar niet meer kon weerstaan.
va lag nog steeds naast me, haar huid warm en zacht tegen de mijne. Haar ademhaling werd langzaam weer rustiger, maar haar lichaam voelde loom en tevreden, haar glimlach nog steeds op haar lippen.
Ik liet mijn vingers zachtjes over haar buik glijden, kleine cirkels trekkend op haar huid, terwijl ik haar aankeek. Ze was prachtig, ontspannen, en in dit moment was ze van mij.
Ze opende haar ogen en keek me aan met een blik die ik niet meteen kon plaatsen. Een mengeling van verwondering en iets diepers, iets zachts. Iets wat me liet beseffen dat dit geen eenmalig spel was.
“Wat nu?” fluisterde ik, mijn stem breekbaar in de stilte.
Eva lachte zacht en rolde zich op haar zij, haar vingers speels langs mijn kaak strijkend. “Nu… gaan we slapen,” zei ze, met dat typische speelse glinster in haar ogen.
Ik trok een wenkbrauw op. “En morgen?”
Ze gaf me een kus, zacht en langzaam, haar lippen lingerend op de mijne voordat ze zich iets terugtrok. “Morgen zien we wel. Maar één ding weet ik zeker…”
Ik wachtte, mijn hart bonzend tegen mijn ribben.
Ze grijnsde en streelde met haar duim over mijn onderlip. “Dit was niet de laatste keer.”
Mijn buik draaide om van opwinding, en voor ik iets kon zeggen, draaide ze zich om en nestelde zich tegen me aan, haar lichaam perfect passend tegen het mijne.
Ik glimlachte in het donker, kuste haar schouder en sloot mijn ogen.
Wat het ook was, waar dit ook naartoe zou gaan… ik was er klaar voor.
En ik wist dat zij dat ook was.
