De dagen voelden steeds vaker als een sleur. Opstaan, de kinderen verzorgen, werken, eten koken, luisteren naar zijn verhalen over een werkdag die altijd hetzelfde klonk. Veel gedoe op het werk, je weet hoe het is. Altijd dezelfde zucht, dezelfde nonchalance, alsof hij alles onder controle had.
Ik glimlachte altijd braaf, knikte op de juiste momenten. Maar diep vanbinnen voelde het alsof ik verdronk in een leven dat me niet paste.
Hij had het makkelijk. Hij werkte hard, maar kwam thuis en kon neerploffen. Ik draaide door. Altijd bezig, altijd verantwoordelijk. En toch werd mijn ambitie niet serieus genomen. Als ik over mijn werk begon, kreeg ik alleen een afwezige knik of een halfhartig “Mooi schat, maar dat hoef je toch niet te doen?”
Het was niet zo dat ik ongelukkig was. Niet echt. Ik had een goed leven, een mooi huis, kinderen waar ik zielsveel van hield. Maar toch… er was iets. Mijn man hield van me, dat wist ik. Maar zijn liefde voelde soms als een kooi. Geen gouden, geen luxe, gewoon een functionele, praktische kooi waar hij haar veilig in wilde houden. Hij deed alsof hij koning was thuis, terwijl ik al mijn ambities had ingeslikt en mijn dromen heb geparkeerd. En altijd, maar dit wilde WIJ toch. Alsof ik een keuze had.
Alles was goed, zolang ik maar voorspelbaar was. Mijn vaste routines, mijn sportavond, de bezoekjes aan mijn moeder – allemaal prima. Maar zodra er iets of iemand in mijn leven kwam waar hij geen grip op had, veranderde hij. Dan kwamen de blikken, de argwanende opmerkingen.
“Wat moet jij daar nou?”
“Ik snap niet waarom je daarheen zou gaan.”
“Die gozer? Je weet toch dat hij je alleen maar probeert te versieren?”
Ik lachte het altijd weg, knikte begripvol, stelde hem gerust. En hield mijn échte verlangens voor zichzelf.
Zodra hij onder de douche stapte opende ik mijn instagram, opzoek naar Fabian. Een knappe donkere man, met een fantastisch lichaam. Ook deze avond gaat mijn zoektocht naar Fabian in stilte door. Gewoon… uit nieuwsgierigheid. Tenminste, dat hield ze zichzelf voor.
Het begon met een simpele blik op zijn profiel. Van daaruit werd het een routine. Even kijken of hij iets nieuws had gepost. Een story met een sportschool in beeld. Een post over zijn werk als sportmasseur. Ze had zelfs gegoogeld, een locatie gevonden. Niet ver bij haar vandaan, op een bedrijventerrein waar niemand haar zou verwachten.
De gedachte aan een massage had haar nooit eerder opgewonden. Tot nu.
Ze kon zich zo voorstellen hoe het zou voelen. Zijn handen over haar huid, stevig maar beheerst, zijn ademhaling vlakbij. Ze wist dat het verkeerd was. Maar het idee dat niemand hier vanaf wist… dat niemand zou controleren waar ze écht was…
Haar vingers gleden over haar scherm. Voor ze het wist had ze zijn pagina geopend. Een simpele knop: afspraak maken.
Haar hart bonkte terwijl ze erop klikte.
De afspraak stond vast. De tijd, de locatie, alles was perfect gepland. Tijdens zijn avonddienst had hij geen kans om me te controleren. Geen vragen, geen blikken die me doorboorden, geen onnodige discussies.
Ik pakte geen auto. Geen taxi. Geen scooter. Alleen mijn fiets, net zoals ik naar de sportschool ging of een rondje deed met vriendinnen. Gewoon, een alledaagse routine. Mijn voertuigen thuis hadden allemaal een GPS-tracker – voor de veiligheid, zoals hij het altijd noemde. Maar veiligheid voelde steeds vaker als controle.
De wind voelde koel op mijn huid terwijl ik trapte, maar van binnen brandde iets. Een spanning die zich opbouwde in mijn onderbuik, een zenuwachtige opwinding die ik niet meer kon negeren.
Ik wist dat ik dit niet moest doen.
Ik wist ook dat ik het ging doen.
De sportschool was stil op dit tijdstip. De meeste mensen waren al naar huis, alleen het zachte gezoem van apparaten en een verdwaalde sporter op een loopband vulden de ruimte. Ik zette mijn fiets tegen de muur en haalde een keer diep adem voordat ik naar binnen stapte.
Achter de balie zat een jonge vrouw, die nauwelijks opkeek toen ik mijn naam noemde. Ze wees richting de gang. “Tweede deur links. Fabian is er al.”
Mijn vingers speelden nerveus met de rits van mijn tas terwijl ik naar de behandelkamer liep. De deur stond half open en toen ik naar binnen keek, zag ik hem. Leunend tegen de massagetafel, ontspannen, alsof hij precies wist dat ik zou komen.
De kamer was warmer dan ik had verwacht, maar toch voelde ik een lichte rilling over mijn huid trekken. Niet van kou, maar van iets anders. Iets wat dieper zat.
Fabian stond ontspannen bij de massagetafel, zijn blik rustig, professioneel zelfs, terwijl hij me aankeek. Maar ik voelde het. Die onderliggende spanning. Misschien zat het in mijn hoofd, misschien ook niet.
“Kleed je maar uit,” zei hij, terwijl hij de handdoek gladstreek over de tafel. “Houd je string maar aan.”
Alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
Ik slikte en knikte. Natuurlijk, dat was logisch. Hij deed dit elke dag. Voor hem was dit gewoon werk. Voor mij voelde het als iets heel anders.
Mijn vingers gleden naar de knoopjes van mijn blouse, en langzaam liet ik hem over mijn schouders glijden. Ik voelde hoe zijn ogen even op me rustten terwijl ik mijn rok losritste en hem zachtjes op de stoel naast me legde. Mijn hart klopte iets sneller dan ik wilde toegeven.
Toen ik op de massagetafel ging liggen, voelde ik hoe het leer koel aanvoelde tegen mijn huid. Ik draaide mijn hoofd opzij, mijn wang rustend op mijn armen, terwijl hij de olie verwarmde tussen zijn handen.
Zijn aanraking was in eerste instantie puur professioneel. Zijn handen gleden over mijn rug, stevig maar beheerst, en ik voelde hoe de spanning uit mijn schouders trok. Maar toch… toch was er iets.
De geur van de olie, het ritme van zijn handen, de manier waarop hij zich over me heen boog – het maakte iets in me los.
“Ontspan,” zei hij zacht, terwijl zijn vingers langs mijn ruggengraat gleden.
Ik knikte, maar mijn lichaam luisterde niet helemaal.
“Dit is je eerste keer, hè?” vroeg hij, terwijl hij zijn duimen langzaam over de spieren in mijn onderrug liet glijden.
Ik ademde diep in. “Ja.”
Hij glimlachte. “Dat had ik al door.”
Ik opende mijn ogen een beetje en keek naar hem. Zijn blik was warm, maar er zat iets speels in. Alsof hij precies wist wat er zich in mijn hoofd afspeelde.
“Ik had niet door hoeveel ik dit gemist had,” fluisterde ik, mijn stem nauwelijks hoorbaar.
Zijn handen stopten even, een fractie van een seconde. Toen ging hij verder, net iets langzamer, net iets intenser.
“Bedoel je de massage?” vroeg hij met een lichte ondertoon in zijn stem.
Mijn lippen krulden zich in een glimlach. “Misschien.”
De energie in de kamer veranderde.
Zijn handen gleden verder langs mijn rug, steeds langzamer, steeds intenser. Zijn duimen drukten zacht langs mijn ruggengraat, net boven de rand van mijn string, en ik voelde hoe mijn ademhaling iets zwaarder werd.
Dit was nog steeds professioneel. Toch?
Ik had mezelf voorgehouden dat het een onschuldige massage was. Maar het tintelende gevoel dat zich langzaam door mijn lichaam verspreidde, vertelde me dat ik iets anders hoopte.
Fabian’s stem was laag en rustig. “Je hebt veel spanning hier,” zei hij, terwijl zijn vingers stevig over mijn onderrug bewogen. Zijn duimen trokken kleine cirkels, duwden dieper, en zonder erbij na te denken boog ik mijn rug een fractie. Niet veel, maar genoeg.
Zijn handen stopten even. Kort.
Ik hield mijn adem in.
Toen ging hij verder. Zijn aanraking gleed langzaam lager, net boven de rand van mijn slipje, maar nog steeds net binnen de grens van wat een normale massage zou kunnen zijn. Maar ik voelde het. Hoe zijn vingers net iets langer bleven hangen, hoe zijn ademhaling rustiger werd.
Ik wist dat als ik niets deed, hij professioneel zou blijven. Dus nam ik zelf de eerste stap. Subtiel.
Mijn hand, die tot nu toe ontspannen naast me lag, bewoog een beetje. Alsof ik mezelf wilde strekken, maar toevallig – toevallig – langs zijn been gleed. Niet veel, maar net genoeg om te laten merken dat ik wakker was. Dat ik voelde wat er gebeurde.
Hij reageerde niet direct. Of misschien juist wel. Zijn vingers bewogen nu nog langzamer, als een test, als een manier om te voelen of ik dit wilde.
Ik wilde dit.
Ik draaide mijn hoofd iets opzij, keek hem half aan. Mijn lippen waren een klein beetje gespreid, mijn ademhaling dieper.
“Fabian…” fluisterde ik.
Zijn handen rustten nu net onder mijn rug, zijn vingers bijna onschuldig op de rand van mijn slipje. Zijn blik vond de mijne.
“Hmm?”
Ik hield mijn ogen op hem gericht en liet mijn heupen net iets meer in zijn aanraking smelten. Een fractie, een nuance, maar het was genoeg.
Hij begreep de boodschap.
De energie in de kamer sloeg om.
Zijn blik bleef even op de mijne rusten. Hij wachtte. Niet omdat hij twijfelde, maar omdat hij wilde dat ik het bevestigde zonder woorden.
Mijn ademhaling was diep, langzaam. Mijn lichaam had zich al lang verraden.
En toen… nam hij het over.
Zijn vingers bewogen, langzamer nu, lager. Ze streelden langs de rand van mijn string, niet meer per ongeluk, maar doelgericht. Mijn huid tintelde onder zijn aanraking, een subtiele rilling trok door mijn ruggengraat.
Je lichaam vertelt me precies wat je nodig hebt.”, fluisterde hij, zijn stem laag en warm. “
Ik voelde hoe zijn duimen zachtjes over mijn heupen gleden, net onder het elastiek van mijn slip. Geen haast, geen twijfel, maar de zekerheid van iemand die wist wat hij deed.
Ik hapte naar adem toen zijn handen mijn billen omvatten, langzaam knedend, alsof hij me uitdaagde om iets te zeggen. Maar ik zei niets. Ik voelde alleen.
En toen voelde ik zijn lippen.
Een warme, zachte kus op mijn onderrug.
Ik kreunde zacht, nauwelijks hoorbaar, maar ik wist dat hij het gehoord had.
“Je geniet hier van, hè?” murmelde hij tegen mijn huid.
Mijn vingers klemden zich om de rand van de massagetafel terwijl zijn mond verder naar beneden dwaalde. Zacht, plagend, zijn ademhaling warm tegen mijn huid. Mijn benen spanden zich lichtjes, mijn heupen zochten automatisch zijn aanraking.
Ik voelde hoe hij met zijn tong langs de rand van mijn slip gleed. Mijn hele lichaam brandde nu, elk beetje twijfel dat ik had, was weggewassen door het pure verlangen dat me overnam.
Zijn vingers speelden met de stof, trokken er zacht aan, lieten me voelen hoe hij me langzaam wilde uitkleden.
“Zeg het maar,” fluisterde hij.
Ik wist dat hij de controle had, maar hij wilde dat ik het zelf vroeg. Dat ik toegaf.
Mijn stem was hees van verlangen. “Doe het.”
Met een trage, sensuele beweging trok hij mijn string uit. Zijn handen gleden langs mijn dijen terwijl hij me volledig onthulde. De lucht voelde plots koud op mijn blote huid, maar zijn ademhaling, zijn aanraking, maakten alles warmer dan ooit.
Zijn tong vond me.
Ik hapte naar adem toen hij me proefde, langzaam, diep. Mijn benen trilden terwijl hij me opbouwde, zijn mond en vingers perfect samenwerkend om me naar dat punt van geen terugkeer te brengen.
Ik kreunde nu hoorbaar, mijn heupen kwamen hem tegemoet, mijn vingers vonden zijn haar terwijl ik hem aanmoedigde om door te gaan.
“Fabian… fuck…”
Hij lachte zacht tegen mijn huid, genoot van mijn overgave, van de manier waarop ik mezelf aan hem verloor. Zijn ritme versnelde, zijn vingers dieper, tot ik voelde hoe mijn hele lichaam zich aanspande, klaar om over de rand te vallen.
Mijn benen voelden zwaar, mijn ademhaling schokkerig terwijl ik langzaam overeind kwam. Mijn huid tintelde van zijn aanrakingen, van zijn tong, van de manier waarop hij me had laten verliezen in pure overgave.
Mijn handen gleden over de massagetafel terwijl ik ernaast ging staan. Ik wist wat ik wilde.
Fabian stond achter me, zijn ademhaling even zwaar als de mijne. Ik hoorde hoe hij een stap naar voren deed, hoe zijn handen zich rond mijn heupen vouwden.
Met een trage, beheerste beweging trok hij zijn broek iets naar beneden. Ik hoefde niet te kijken om te weten wat hij deed. Ik voelde het. Zijn hardheid tegen me aan, de warmte, de spanning die in de lucht hing.
Zijn vingers gleden over mijn onderrug, over mijn billen, en dan lager… plagend, plagerig, net genoeg om me naar hem te laten verlangen.
“Wil je dit?” Zijn stem was hees, gedempt door het verlangen dat tussen ons in hing.
Ik duwde mijn heupen iets naar achteren, zocht de druk van zijn lengte tegen me aan. “Ja.”
Dat was alles wat hij nodig had.
Met één hand hield hij me op mijn plek, met de andere leidde hij zichzelf naar binnen. De eerste aanraking, de eerste centimeters, zorgden ervoor dat ik mijn nagels in de massagetafel zette. Hij duwde verder, langzaam, zodat ik hem volledig voelde.
Mijn mond opende zich in een fluisterende kreun terwijl hij me vulde.
“Fuck, je voelt zo goed,” mompelde hij, zijn handen stevig om mijn heupen geklemd.
Zijn bewegingen begonnen langzaam, gecontroleerd, alsof hij me wilde laten wennen aan het gevoel. Maar ik wilde geen geduld. Ik wilde meer.
Mijn heupen bewogen tegen hem in, een stilzwijgend smeekbede om harder, dieper. En toen hij dat doorhad, gaf hij me precies wat ik wilde.
Zijn grip verstevigde, zijn heupen bewogen in een intens ritme. Ik voelde hoe zijn huid tegen de mijne sloeg, hoe hij steeds dieper ging, hoe ik me steeds verder verloor in het moment.
Mijn knokkels werden wit terwijl ik me vasthield aan de tafel, mijn lichaam volledig overgegeven aan het genot dat hij me gaf.
Zijn bewegingen werden ongeduldig, diep, en met elke stoot voelde ik hoe het genot zich als een kolkende hitte door mijn onderbuik verspreidde. De ruimte was gevuld met het ritme van onze lichamen, onze ademhalingen zwaar, schokkerig, op de rand van totale overgave.
Zijn vingers knepen stevig in mijn heupen terwijl hij dieper en sneller in me gleed. Ik voelde de spanning in hem opbouwen, de hapering in zijn ademhaling, het strakker worden van zijn grip.
“Fuck… ik kom,” mompelde hij tegen mijn rug, zijn stem laag en vol verlangen.
Ik voelde hoe hij nog één, twee keer diep in me stootte, zijn spieren aanspanden en hij zich volledig liet gaan. Een diepe kreun ontsnapte zijn lippen terwijl hij zich in mij verloor, zijn vingers nog steeds strak om mijn huid.
Maar ik was er nog niet.
Terwijl hij nog in me zat, terwijl zijn lichaam nog nagloeide van zijn hoogtepunt, liet ik mijn hand tussen mijn benen glijden. Mijn vingers vonden direct mijn clitoris, warm, kloppend, klaar om die laatste stap te zetten.
Fabian voelde het, merkte hoe ik mezelf aanraakte, hoe mijn lichaam nog steeds om meer vroeg. Hij trok zich langzaam terug, maar bleef achter me staan, zijn handen nu zacht glijdend over mijn rug. Zijn ademhaling was nog zwaar terwijl hij toekeek, terwijl ik mijn vingers in een cirkelend ritme over mezelf liet gaan.
“Laat me zien hoe je komt,” fluisterde hij, zijn stem nog steeds ruw van opwinding.
Mijn vingers bewogen sneller, dieper, mijn lichaam verzonk volledig in het gevoel. Mijn rug boog zich verder, mijn heupen bewogen vanzelf tegen mijn eigen aanraking in. De druk bouwde zich op, als een golf die steeds groter werd.
En toen – alles in mij trok samen. Mijn spieren spanden zich aan, mijn vingers verstijfden terwijl mijn orgasme me overspoelde. Een langgerekte kreun ontsnapte mijn lippen terwijl mijn hele lijf schokte onder de intensiteit. Mijn knieën trilden, mijn hand klemde zich vast aan de rand van de tafel terwijl de laatste schokjes door me heen trokken.
Ik haalde diep adem, mijn hele lichaam voelde loom, verzadigd. Langzaam draaide ik mijn hoofd om, mijn ogen vonden de zijne.
Fabian glimlachte, zijn hand gleed plagend langs mijn onderrug. “Je zou vaker moeten komen.”
Ik grijnsde schor. “Misschien doe ik dat wel.”
Ik trok mijn string langzaam weer omhoog, mijn benen nog trillend van wat er net was gebeurd. Mijn ademhaling werd rustiger, mijn huid gloeide nog na, maar in mijn hoofd heerste een tevreden stilte. Dit… dit was precies wat ik nodig had.
Fabian keek me aan met diezelfde speelse glimlach die me hierheen had getrokken. Hij veegde een verdwaalde druppel olie van mijn onderrug en trok toen zijn sportbroek weer op. “Tevreden?” vroeg hij, alsof hij het antwoord niet allang wist.
Ik schoot in de lach en schudde mijn hoofd. “Jij hebt echt geen idee hoe erg ik dit nodig had.”
Hij trok een wenkbrauw op. “Oh, ik heb een heel goed idee.”
Ik schoof mijn rok weer over mijn heupen en rechtte mijn rug, terwijl ik langzaam weer in de realiteit terugkeerde. Het zachte gezoem van de sportschool klonk in de verte, ergens hoorde ik het geluid van gewichten die neerkletterden. De wereld buiten deze kamer bestond nog steeds.
Ik moest terug.
Ik moest terug naar de sleur. Naar de voorspelbare dagen, naar de jaloerse blikken, naar de betuttelende opmerkingen en de verplichte glimlachen. Maar nu, op dit moment, voelde ik me licht. Vrij.
Ik haalde een hand door mijn haar en pakte mijn tas. “Ik kan weer even tegen thuis.”
Fabian grijnsde, leunde nonchalant tegen de massagetafel en keek me nog één keer aan. “Ik ben er altijd, als je weer een verzetje nodig hebt.”
Ik beet kort op mijn lip, draaide me toen om en liep de kamer uit, mijn hart nog steeds een tikkeltje sneller dan normaal.
Dit zou niet de laatste keer zijn.
